اومیکرون نماد شکست کشور های ثروتمند در واکسیناسیون دنیا - وبلاگ ساعت

به گزارش وبلاگ ساعت، فرید زکریا؛ غم انگیزترین نکته در خصوص ظهور گونه اومیکرون سویه جهش یافته ویروس کرونا قابل پیش بینی بودن کامل آن است. برای ماه ها حتی بیش از آن، مقام های بهداشت عمومی هشدار می دادند تا زمانی که ویروس کرونا آزادانه و به طور توسعه در گردش باشد شکل آن تغییر می نماید و کنترل جهش های اجرا شده در آن می تواند دشوارتر از نوع اصلی آن ویروس باشد.

در ماه اکتبر گوردون براون نخست وزیر سابق بریتانیا این موضوع را پیش بینی نموده بود. او گفت: ما در حال حاضر در غرب ممکن است احساس امنیت و خوشبختی کنیم، زیرا واکسن ها را دریافت نموده ایم، اما ممکن است نوع تازه ای پیدا کنیم که از آفریقا یا آسیا می آید جایی که مردم واکسینه نشده اند و محافظت نمی شوند و بدیهی است که این گونه جهش یافته نسبت به واکسن هایی که در حال حاضر در اختیار داریم حساس نیست.

راهکار نیز کاملا واضح بود: واکسینه کردن سایر نقاط دنیا آن هم به شکلی سریع. با این وجود، این اتفاق هرگز رخ نداد و نابرابری در خصوص واکسیناسیون در دنیا گسترده بود. نزدیک به 70 درصد از جمعیت اتحادیه اروپا و حدود 60 درصد از جمعیت ایالات متحده به طور کامل واکسینه شده اند با این وجود، تنها حدود 8 درصد از مردم در فقیرترین کشور های دنیا حتی یک دوز واکسن را دریافت نموده اند. در اوایل امسال این شکست را می توانستیم به مشکل فراوری و عرضه واکسن نسبت دهیم.

با این وجود، دنیا اکنون ماهانه 1.5 میلیارد دوز واکسن فراوری می نماید. مشکل توزیع یا به طور صریح تر بگویم احتکار واکسن به وسیله کشور های ثروتمند دنیا به بهای هزینه فقیرترین کشور ها بوده است. داده های بهداشتی نشان می دهند تا خاتمه سپتامبر امسال میلادی کشور های ثروتمند دنیا از جمله ایالات متحده، اتحادیه اروپا، بریتانیا، کانادا و چین حدود 670 میلیون دوز واکسن مازاد در اختیار داشته اند. این واکسن برای هر فرد بالای 12 سال در آن کشور است که به طور کامل واکسینه شده و یک واکسن تقویتی دریافت می نمایند.

تخمین زده می گردد که 100 میلیون از دوز های واکسن های ذخیره شده به وسیله کشور های غربی منقضی خواهند شد و در صورت عدم استفاده از آن تا خاتمه امسال باید دور ریخته شوند. با این وجود، کشور های ثروتمند کماکان این واکسن ها را ذخیره می نمایند در حالی که فقیرترین کشور های دنیا که 1.6 میلیارد نفر از جمعیت را در خود جای داده اند تنها در حدود 5 درصد از کل جمعیت شان واکسینه شده اند.

واقعیت آن است که سازوکار موثری برای به اشتراک گذاری و توزیع واکسن در سراسر دنیا وجود دارد که کوواکس نام دارد و به وسیله گروهی از سازمان های بین المللی بهداشتی راه اندازی شده است. با این وجود، کشور های ثروتمند در خصوص اهدای یاری ها به شدت خست به خرج داده اند. ایالات متحده متعهد شده بیش از 1.2 میلیارد دوز را تامین کند، اما تا به امروز تنها حدود 280 میلیون دوز را تحویل داده است.

چین متعهد شده مقدار عرضه تعداد دوز خود را از 100 میلیون به 850 میلیون دوز افزایش دهد و حدود 89 میلیون دوز را تحویل داده است. در نتیجه، 82 کشور در معرض خطر عدم رسیدن به هدف سازمان بهداشت دنیای برای واکسینه کردن 40 درصد از جمعیت هر کشور تا خاتمه امسال قرار دارند که بدین معنی است که ویروس کماکان آزادانه در میان میلیارد ها نفر در دنیا تکثیر شده و جهش می یابد. احتمال این که در سال آینده شاهد نسخه دیگری از این ویروس نباشیم چقدر است؟

واکسیناسیون دنیا برای اقتصاد دنیای خوب خواهد بود یعنی برای بیش تر کشور های ثروتمندی که بر آن تسلط دارند. در ماه مه، صندوق بین المللی پول در گزارشی محاسبه نموده بود واکسیناسیون همگانی تا سال 2020 میلادی 50 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. با این وجود، شکست در انجام این کار ممکن است تا سال 2025 میلادی 9 تریلیون دلار برای دنیا هزینه به همراه داشته باشد. به عبارت دیگر، سرمایه گذاری تنها 0.06 درصد از فراوری ناخالص داخلی دنیای می تواند 180 برابر بازده داشته باشد.

کرونا و سلامت عمومی تنها حوزه هایی نیستند که در آن شاهد ملی گرایی ای خود ویرانگر هستیم. موضوع داغ مالی این روز ها تورم و عوامل ایجاد آن است. بعضی از هزینه های دولت بایدن برای یاری به مقابله با شیوع کرونا انتقاد می نمایند با این وجود، واقعیت آن است که در همه جا شاهد افزایش نرخ تورم هستیم از جمله در کشور هایی که پس از همه گیری کرونا با دست باز برای مقابله با شیوع آن هزینه نکردند.

ارتباط بین افزایش حمایت از فراوریات داخلی و تورم آشکار است. در سه دهه گذشته کشور ها به شدت از سرتاسر دنیا کالا ها را تامین می کردند، زیرا مقرون به صرفه تر بودند. زمانی که کشور ها آغاز به یافتن منابع داخلی و اجرای نسخه های مشابه مقررات خرید محصولات امریکایی کردند برای همان کالا ها هزینه بیش تری می پردازند. به این موارد اختلال در زنجیره تامین و افزایش ناگهانی تقاضا برای کالا ها را نیز باید اضافه نمود کرد که باعث افزایش تورم شده است. هفته گذشته، دولت بایدن تعرفه واردات چوب از کانادا را به مقدار دو برابر افزایش داد.

لفاظی های ملی گرایانه در ظاهر کم هزینه هستند، اما جایی که لفاظی ها به سیاست تبدیل شده اند باعث افزایش هزینه ها شده اند. این هزینه به وسیله فقیرترین افراد دنیا احساس می شوند و بیش ترین آسیب را به طبقات کارگر در کشور های ثروتمند وارد می سازند. راهکار برطرف این مشکل همکاری بیش تر دنیای در عرصه بهداشت عمومی، تجارت و حوزه های دیگر است. اما آیا هیچ رهبر ملی ای جرات بیان این حقیقت را دارد؟

*مجری و برنامه ساز تلویزیونی در شبکه خبری سی ان ان و مفسر سیاسی

منبع: واشنگتن پست

ترجمه: وبلاگ ساعت